Nijestee verbetert oude woningen: energieverbruik daalt meteen

“De muizen zijn weg, het tocht niet meer door de kozijnen, de kachel kan 2 à 3 graden lager en alles is netjes geschilderd en nieuw. Ja, ik ben tevreden over de verbeteringen aan onze woning.” Marjon Zwarts uit Kostverloren is sowieso een snel tevreden mens, en niet zo materialistisch. In de loop van onderstaand interview met haar, blijkt dat ze daar alle redenen voor heeft.

De woningen in de Gerard Doustraat worden in 2023 energetisch verbeterd. Dat betekent dat ze zo worden verbouwd dat het energieverbruik flink naar beneden gaat. Het huizenblok waar Marjon woont, was het eerst aan de beurt.

Marjon woont er sinds 5 jaar met haar vriend en 2 kinderen van 4 en 1,5 jaar. De rijtjeshuizen van vlak voor de oorlog hebben 1 verdieping en een vlizozolder. “Daar ligt wel wat, maar ik pas op dat het niet te veel wordt. Het is daar een georganiseerde rotzooi, zeg maar. We hebben weliswaar een slaapkamer meer dan in onze vorige woning. Maar echt groot is het nou ook niet. En de kinderen nemen wel ruimte in.

Ze vervolgt: “De kinderen hebben ieder een eigen slaapkamer en er is een ruime badkamer, dus dat is heel netjes. We moeten helaas douchen in bad, maar we hébben dus een bad, en dat is lekker met de kids. Op termijn willen we misschien wel een huis kopen.” Marjon vertelt vervolgens over haar eerstgeborene die meervoudig beperkt is. Het komt erop neer dat hij overal hulp bij nodig heeft, en daarvoor komen voortdurend verzorgers over de vloer.

“We zijn dus wel gewend aan vreemd volk in huis, dus die verbouwing een maand lang was te doen. Laat ik bij het begin beginnen: eerst kregen we een brief en snel erna al bezoek met een uitgebreide uitleg. Ik was daar niet bij; mijn vriend zei: we zien ’t wel. Nou, het was al met al wat meer dan ik had verwacht, maar alles is wel heel mooi geworden. En ik ben blij dat wij het eerste blok in de straat waren; nu het mooi weer wordt, zitten wij niet meer in de rotzooi.”

Er is heel wat gebeurd: zonnepanelen, nieuwe deuren en ramen, isolatie op verschillende plekken, mechanische ventilatie, schilderwerk en nog allerlei daarmee samenhangende werkzaamheden. De woningen in Kostverloren zijn daardoor duurzamer; ze gaan van label C naar A.

Terug naar Marjon en haar gezin: hoe heeft ze de verbouwing doorstaan? “Met de bouwers van Dura Vermeer waren hele goede afspraken te maken. Mijn zoon kan overprikkeld raken, dus we hadden afgesproken dat de werklui voor 9 uur geen lawaai zouden maken. Want om die tijd gaat hij naar de dagopvang. Nou, dat ging goed; geen enkel probleem. En ja, na een week of drie was ik het wel zat, maar dat was gewoon even doorbijten. Dat zeg ik ook tegen de buren aan de overkant die er nu middenin zitten: nog even volhouden; het is het waard!”

“Wat wel opmerkelijk is: we woonden hiervoor om de hoek, in de Gerard Terborchstraat. Daar was iedereen op zichzelf; we hadden weinig contact met buren. En hier, nog geen honderd meter verderop, heerst een heel andere sfeer. We groeten, we hebben vaak praatjes op straat; kortom: we kennen elkaar. Dat was een leuke verrassing!”

Ze vertelt verder: “We zijn destijds verhuisd in een hittegolf. We moesten 5 lagen behang van de muren schrapen en de tuin was een rimboe. Met vrienden hebben we ons er doorheen geworsteld. Ik weet nog dat de hitte weken in huis bleef hangen. Dat is nu wel anders: ik merk dat het koeler is in huis, aangenaam. Wat ook scheelt, is dat het niet meer tocht via de kieren in de kozijnen. Met de kinderen die op de vloer spelen, had ik de kachel vaak op 20,5 graden. Nu is 18 graden genoeg om het comfortabel te hebben. De energierekening is echt al gezakt.”

Marjon sluit af: “Ik ben gelukkig met mijn leven: een lieve vriend, heerlijke kinderen, een comfortabel huis en een ideaal plekje in de stad. Ach ja, die keuken is niet mijn keuze, maar het functioneert en alles is er. Ik ben niet zo materialistisch, eerder praktisch. Ik spaar nu voor een bakfiets; niet om hip te zijn, maar om praktische redenen: de oudste past niet meer achterop de fiets.”