Blog: Ik was dit jaar in Londen

Geplaatst op: 4 september 2017 Laatst bijgewerkt op: 5 september 2017

Ik was dit jaar in Londen. Wij huurden via Airbnb een appartement, op acht kilometer van de Big Ben. Een uur met Uber. Ons appartement was eigenlijk een portiek-etagewoning: twee hoog zonder lift, twee slaapkamers, ingericht door Leen Bakker. Niks bijzonders. We betaalden hiervoor 250 euro per nacht aan een onduidelijke organisatie. De woning is te koop voor 700.000 euro. Een woning twee huizen verderop werd gestript en opgeknapt door Poolse bouwvakkers. Bij ons vertrek stonden de eveneens Oost-Europese schoonmaaksters klaar. Ziedaar de grote West-Europese stad in een notendop.

Het aantal zzp'ers is sterk gegroeid, al of niet via diensten als Uber en Airbnb. Laaggeschoold- en betaald werk wordt gedaan door immigranten, die niet in de stad kunnen wonen en/of uitgebuit worden op kamertjes in stapelbedden. 

Het wonen is obsceen duur geworden in Londen. De achtergrond is bekend, het 'right to buy' van Thatcher heeft geleid tot een grote afname van het aantal sociale huurwoningen. De prijs van het wonen is daarna flink gestegen in Engeland. Het 'buy to let' heeft een grote vlucht genomen: veel particulieren met vermogen hebben woningen opgekocht en verhuren ze voor zo veel mogelijk geld. Dat is kamergewijs, of tegenwoordig aan toeristen. De mensen met lagere inkomens zijn verdreven uit de stadscentra. Tweedeling is het gevolg: de rijken in het centrum, de armen in de buitenwijken. 

Gaan wij in Nederland die kant uit? Ja. Ook hier neemt het aantal huurwoningen af, stijgt de prijs van het wonen. En niet alleen in de Randstad. Ik zie ook in Groningen dat de koopprijzen van woningen worden opgedreven door kopers die willen verhuren: kamers aan studenten of bed and breakfast aan toeristen. Het verplicht passend toewijzen versterkt de tweedeling.

Is daar niks aan te doen? Ja zeker wel, betoogt Nobelprijswinnaar Robert J. Shiller. Dat is: massief bijbouwen van betaalbare huurwoningen, ook in de stadscentra en andere dure buurten. Dat biedt niet alleen ruimte aan huishoudens met een smalle beurs, maar meer en goedkoper aanbod drukt de prijs van andere woningen in de buurt. Het helpt bovendien om te komen tot gemengde wijken. 

Wij – stadsbestuur, onze huurders, corporaties – willen in de stad Groningen de voorraad sociale huurwoningen daarom in vijf jaar netto met 10 procent laten groeien. Ik hoop dat wij daar van het nieuwe kabinet de ruimte voor krijgen. Shiller waarschuwt: 'Bestaande huizenbezitters zullen weinig gemotiveerd zijn zoiets te steunen, omdat het de waarde van hun eigen investeringen zou verlagen'. Tja. 

Deze blog verscheen eerder in Woonpeil.

Tekst: Pieter Bregman
Foto: Pixabay

 

  • Deel deze pagina: